حدیث قرطاس «شبهات»: چرا پیامبر «صلی الله علیه و آله» بعدا آن را ننوشت پس ایشان سبب گمراهی امت شد!
احمد گلستانی گفته است:
۶-در این روایت آمده است که آن حضرت صلى الله علیه وآله وسلم فرمودند: «قلم و دوات بیاورید تا گمراه نشوید و اصحاب، قلم و دوات نیاوردند و پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم نیز از مسئله قلم و دوات سکوت کردند و آنرا دیگر مطرح نساخت؛ از مفهوم این قضیه بر می‌آید که پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم، خودش اسباب گمراهی امت را فراهم ساخته‌اند (نعوذ بالله).
تحقیقی پیرامون حدیث قرطاس، تألیف: احمد گلستانی، ناشر: سایت عقیده (ص: 7)
ابراهیم محمدی گفته است:
و علاوه بر این، پیامبر «صلی الله علیه و آله» چهار روز پس از این جریان، در حال حیات بوده و در بین او و علی «رضی الله عنه»، فاصلهاى نبوده و فاطمه - دخترش- نیز، همواره بر بالینش بوده است، و اگر مىخواست، مىتوانست سفارش خود را - براى بار دوم و یا چندم - عملى سازد و علی سرا - به قول تیجانى و شیعیان - جانشین خود سازد، در حالى که هیچ اعادهاى نکرد و دوباره، نفرمود: إیتونى: قلم و دواتى بیاورید...!.
عیانات نقدی بر کتاب تیجانی، تألیف: ابراهیم محمّدی، ناشر: سایت عقیده (ص: 204 و 205)
نقد و بررسی:
آقایان برای دفاع از صحابه و عمل صحابه حتی حاضر هستند رسول الله «صلی الله علیه و آله» را نیز زیر سوال ببرند! آقای محترم رسول الله «صلی الله علیه و آله» باعث گمراهی نشدند! همین صحابه ای که شما به خاطر آنها حاضری رسول الله «صلی الله علیه و آله» را زیر سوال ببری باعث شدند تا رسول الله «صلی الله علیه و آله» مطلب خود را ننویسد! چون بر اساس روایات معتبر آنها گفتند که رسول الله «صلی الله علیه و آله» دارد هذیان میگوید لذا رسول الله «صلی الله علیه و آله» از نوشتن این مطلب خود داری کردند! زیرا معلوم است که وقتی صحابه در حضور پیامبر «صلی الله علیه و آله» دارند این مطلب را به رسول الله «صلی الله علیه و آله» نسبت میدهند بعد از وفات ایشان و هنگام عمل به این مطلب هم خواهند گفت رسول الله «صلی الله علیه و آله» این مطلب را در حالت هذیان فرمودند و نوشته شد، لذا این نوشته فایده و ارزشی ندارد!
جالب است که خود رسول الله «صلی الله علیه و آله» نیز این مطلب را بیان کردند و حتی علمای مخالفین نیز به این مطلب اعتراف نموده اند!
ابن تیمیه اعتراف نموده است:
ثُمَّ قَالَ بَعْضُهُمْ هَاتُوا کِتَابًا، وَقَالَ بَعْضُهُمْ: لَا تَأْتُوا بِکِتَابٍ. فَرَأَى النَّبِیُّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - أَنَّ الْکِتَابَ فِی هَذَا الْوَقْتِ لَمْ یَبْقَ فِیهِ فَائِدَةٌ، لِأَنَّهُمْ یَشُکُّونَ: هَلْ أَمْلَاهُ مَعَ تَغَیُّرِهِ بِالْمَرَضِ؟ أَمْ مَعَ سَلَامَتِهِ مِنْ ذَلِکَ؟ فَلَا یَرْفَعُ النِّزَاعَ فَتَرَکَهُ.
منهاج السنة النبویة، المؤلف: ابن تیمیة الحرانی (المتوفى: 728هـ)، الناشر: جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامیة، الطبعة: الأولى، 1406 هـ - 1986 م (6/ 315)
ابن سعد نقل نموده است:
أَخْبَرَنَا یَحْیَى بْنُ حَمَّادٍ أَخْبَرَنَا أَبُو عَوَانَةَ عَنْ سُلَیْمَانَ یَعْنِی الأَعْمَشَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ سَعِیدِ بْنِ جُبَیْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: اشْتَکَى النَّبِیُّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - یَوْمَ الْخَمِیسِ فَجَعَلَ یَعْنِی ابْنَ عَبَّاسٍ یَبْکِی وَیَقُولُ یَوْمُ الْخَمِیسِ وَمَا یَوْمُ الْخَمِیسِ! اشْتَدَّ بِالنَّبِیِّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - وَجَعُهُ فَقَالَ: ائْتُونِی بِدَوَاةٍ وَصَحِیفَةٍ أَکْتُبْ لَکُمْ کِتَابًا لا تَضِلُّوا بَعْدَهُ أَبَدًا. قَالَ: فَقَالَ بَعْضُ مَنْ کَانَ عِنْدَهُ إِنَّ نَبِیَّ اللَّهِ لَیَهْجُرُ! قَالَ فَقِیلَ لَهُ: أَلا نأتیک بما طلبت؟ قال: أوبعد مَاذَا؟ قَالَ: فَلَمْ یَدْعُ بِهِ.
برنامه جوامع الکلم به حسن (معتبر) بودن سند این روایت اعتراف نموده است.
الطبقات الکبرى، المؤلف: أبو عبد الله محمد بن سعد بن منیع الهاشمی بالولاء، البصری، البغدادی المعروف بابن سعد (المتوفى: 230هـ)، الناشر: دار الکتب العلمیة – بیروت، الطبعة: الأولى، 1410 هـ - 1990 م (2/ 187)
ابن بشران نقل نموده است:
1201 - أَخْبَرَنَا أَبُو بَکْرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ الشَّافِعِیُّ، ثنا إِسْحَاقُ بْنُ الْحَسَنِ الْحَرْبِیُّ، ثنا أَبُو حُذَیْفَةَ، ثنا مُعَرَّفُ بْنُ وَاصِلٍ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الرَّازِیِّ، عَنْ سَعِیدِ بْنِ جُبَیْرٍ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ: لَمَّا کَانَ یَوْمُ الْخَمِیسِ، قَالَ: یَوْمُ الْخَمِیسِ، وَمَا یَوْمُ الْخَمِیسِ؟ ثُمَّ بَکَى، فَقَالَ: أُغْمِیَ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ إِغْمَاءَةً، فَأَفَاقَ، فَقَالَ: «ائْتُونِی بِکَتِفٍ وَدَوَاةٍ، أَکْتُبُ لَکُمْ کِتَابًا لا تَضِلُّوا بَعْدِی أَبَدًا» ، ثُمَّ أُغْمِیَ عَلَیْهِ إِغْمَاءَةً، فَقَالَ بَعْضُ الْقَوْمِ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَمَّ یَهْجُرُ، فَلَمَّا أَفَاقَ. قَالُوا: أَلا نَأْتِیکَ بِکَتِفٍ وَدَوَاةٍ؟ قَالَ: «بَعْدَ مَهْ، بَعْدَ مَهْ».
برنامه جوامع الکلم به حسن (معتبر) بودن سند این روایت اعتراف نموده است.
أمالی ابن بشران - الجزء الثانی، المؤلف: أبو القاسم عبد الملک بن محمد بن عبد الله بن بشْران بن محمد بن بشْران بن مهران البغدادی (المتوفى: 430هـ)، المحقق: أحمد بن سلیمان، الناشر: دار الوطن للنشر، الریاض، الطبعة: الأولى، 1420 هـ - 1999 م (ص: 130)
ابو القاسم طبرانی نقل نموده است:
12261 - حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ حَفْصٍ السَّدُوسِیُّ، ثنا عَاصِمُ بْنُ عَلِیٍّ، ثنا قَیْسُ بْنُ الرَّبِیعِ، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عُبَیْدِ اللهِ، عَنْ سَعِیدِ بْنِ جُبَیْرٍ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِی اللهُ عَنْهُمَا، لَمَّا کَانَ یَوْمُ الْخَمِیسِ وَمَا یَوْمُ الْخَمِیسِ ثُمَّ بَکَى فَقَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ: «ائْتُونِی بِصَحِیفَةٍ ودواةٍ أَکْتُبْ لَکُمْ کِتَابًا لَا تَضِلُّوا بَعْدَهُ أَبَدًا» فَقَالُوا: یَهْجُرُ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، ثُمَّ سَکَتُوا وَسَکَتَ قَالُوا: یَا رَسُولَ اللهِ أَلَا نَأْتِیکَ بَعْدُ، قَالَ: «بَعْدَمَا».
برنامه جوامع الکلم به حسن (معتبر) بودن سند این روایت اعتراف نموده است.
المعجم الکبیر للطبرانی، المؤلف: سلیمان بن أحمد بن أیوب بن مطیر اللخمی الشامی، أبو القاسم الطبرانی (المتوفى: 360هـ)، دار النشر: مکتبة ابن تیمیة – القاهرة، الطبعة: الثانیة (11/ 445)
مقریزی نقل نموده است:
وقال سیف: عن محمد بن عبید اللَّه وعبد الملک بن جریر، عن عطاء، عن ابن عباس- رضی اللَّه تبارک وتعالى عنهما- وعن عبد اللَّه بن عبید اللَّه عن أبیه قال: کان ابن عباس- رضی اللَّه تبارک وتعالى عنهما- یقول لما کانت لیلة الخمیس وما یوم الخمیس، وما یوم الخمیس، قال لیلة الخمیس وما لیلة الخمیس؟ قلت: لیلة الخمیس وما لیلة الخمیس ویوم الخمیس؟ ثم سکت وإذا ذکر الخمیس قلت: وما ذاک؟ فقال: هی اللیلة التی ثقل فیها رسول اللَّه صلى اللَّه علیه وسلم ثقلا ثقل مثله، وهو الیوم التی ثقل فیه رسول اللَّه صلى اللَّه علیه وسلم قال: ائتونی بصحیفة ودواة أکتب لکم کتابا لا تختلفون بعده.
وأغمی علیه فدعا العباس بالدواة والصحیفة، فقال رجل من أهل البیت: رسول اللَّه هجر، فأناق، فقال یا رسول اللَّه إلا نأتیک بالصحیفة التی طلبت والدواة لتکتب لها فیها ما لا نختلف بعده؟ فقال: الآن بعد ما قلتم یهجر؟ فلم نفعل، فأنا مقنع على ما فاته من ذلک.
إمتاع الأسماع، المؤلف: أحمد بن علی بن عبد القادر، أبو العباس الحسینی العبیدی، تقی الدین المقریزی (المتوفى: 845هـ)، الناشر: دار الکتب العلمیة – بیروت، الطبعة: الأولى، 1420 هـ - 1999 م (14/ 449)
