حدیث قرطاس «شبهات»: تنها ابن عباس که کودک بوده راوی این حدیث است! لذا این روایت ضعیف و باطل است!
احمد گلستانی گفته است:
۱-از میان آن همه صحابه که در جلسه حضور داشتند بغیر از عبد الله بن عباس هیچ کسی روای حدیث قرطاس نیست و بنا به قول ابن عباس که می‌فرماید: «توفی رسول الله و انا ابن عشر سنین» «آنحضرت در حالیکه من ده ساله بودم وفات کردند». معلوم میشود که در آن جلسه افراد خردسال حضور نداشته‌اند لذا ابن عباس در جلسه حضور نداشته و اگر پیامبر چنین سخنی را بیان می‌داشتند، حتماً صحابه دیگر آنرا روایت می‌نمودند. عدم روایت دیگران بیانگر این است که پیامبر صلى الله علیه وآله وسلمچنین سخنی را بیان نداشته است.
تحقیقی پیرامون حدیث قرطاس، تألیف: احمد گلستانی، ناشر: سایت عقیده (ص: 6)
ابراهیم محمدی گفته است:
همانگونه که مشاهده کردیم، تمام طرق هفتگانه - در تمام کتب محدّثین - به عبداللّهبنعباس مىرسند، و عبداللّهبن عباس سنیز طبق اعتراف صریح خویش، در روز وفات پیامبر ص، بچه دهساله بوده است! چطور ممکن است تمام اهل این مجلس ساکت بوده و تنها یک بچه دهساله - که شک است در آن مجلس بوده باشد! - شنیده و نقل کرده باشد! و کس دیگرى آن را از زبان هیچ یک از صحابه دیگر که حضور داشتهاند، نشنیده است و چرا کسى از آنها، امر مؤکد پیامبر ص«فلیبلّغ الشاهد الغائب»را رعایت نکردند؟ چرا در بین میلیون‌ها تابعى، فقط دو نفر - إبنجبیر و عبیداللّه، آن هم با این تقطیع شگفت و تفاوت‌هاى هولانگیز - این مطلب را از إبنعباسِ - صحابى که در آن زمان دهساله بوده - شنیدهاند؟ و چرا از میلیون‌ها تابعتابعین، فقط دو نفر - زهرى و سلیمان، آن هم هر یک از یک نفر تابعى - آن را شنیدهاند؟
عیانات نقدی بر کتاب تیجانی، تألیف: ابراهیم محمّدی، ناشر: سایت عقیده (ص: 207 و 208)
نقد و بررسی:
ردیه اول: در بخش اول مشخص شد که این روایت از طریق جابر بن عبد الله و عمر بن خطاب نیز نقل شده است! لذا دروغ گو بودن این آقایان ثابت میشود. همچنین طاووس، شعبی و عطاء نیز این روایت را از ابن عباس نقل نموده اند و قضیه آنگونه نیست که آقایان ادعا کرده اند! که فقط دو نفر این روایت را ابن عباس نقل نموده اند!
ردیه دوم: این پاسخ آقایان صاعقه ای سنگین بر عقیده عدالت صحابه است! ابن عباس در این روایت میگوید که رسول الله «صلی الله علیه و آله» چنین فرمودند! آقایان میگویند نه چون ابن عباس کودک بود حتما در آن جلسه حضور نداشته است! خب سوال: ابن عباس این مطلب را به دروغ به رسول الله «صلی الله علیه و آله» نسبت داده است؟ این اگر باشد که عدالت صحابه بر باد میرود! اگر ابن عباس راست میگوید که این یعنی شما در پاسخ دادنتان دروغ گو هستید! حال کدام مطلب درست است؟!
ردیه سوم: اگر حدیث ابن عباس در ماجرای قرطاس به خاطر کم سن بودنش مورد قبول نباشد پس چرا دیگر روایاتش مورد قبول اهل سنت است! چرا اهل سنت به دیگر روایات ابن عباس که در زمان رسول الله «صلی الله علیه و آله» یک بچه بوده است استناد میکنند و آن روایات را قبول دارند؟! در روایات دیگر سن ابن عباس را فراموش میکنند و تنها در ماجرای قرطاس به یاد سن ابن عباس می افتند؟! الحق که تناقض در کلام آقایان موج میزند! اگر معیار سن ابن عباس است اهل سنت دیگر روایات ابن عباس را نیز رد کنند و قبول نکنند!
ردیه چهارم: بنابر نقل روایتی ابن عباس در آن سال پانزده ساله بوده است! احمد بن حنبل نیز این مطلب را صحیح دانسته است!
مزی نقل نموده است:
وَقَال أَبُو إِسْحَاقَ، عَن سَعِید بْن جبیر، عَنِ ابن عباس: توفی رَسُول اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وسَلَّمَ، وأَنَا ابْنُ خمس عشرة سنة.
قال أحمد بن حنبل: وهذا الصواب.
تهذیب الکمال فی أسماء الرجال، المؤلف: یوسف بن عبد الرحمن بن یوسف، أبو الحجاج، جمال الدین ابن الزکی أبی محمد القضاعی الکلبی المزی (المتوفى: 742هـ)، الناشر: مؤسسة الرسالة – بیروت، الطبعة: الأولى، 1400 - 1980 (15/ 161)
ردیه پنجم: تناقض آقایان در پاسخ دادن به شیعیان را به نحو دیگری نیز ثابت میکنیم! در صحیح مسلم روایتی وجود دارد از عبد الله بن زبیر در مورد حضور او در جنگ خندق و جالب آن است که وی در آن زمان سنش کمتر از چهار سال بوده است! حال چگونه روایت او صحیح میشود و مورد قبول اهل سنت؟!
جالب است که محیی الدین نووی در مورد این روایت گفته است:
[2416] (عَنْ عَبْدِ الله بن الزبیر قال کنت انا وعمرو بْنُ أَبِی سَلَمَةَ یَوْمَ الْخَنْدَقِ مَعَ النِّسْوَةِ فِی أُطُمِ حَسَّانَ فَکَانَ یُطَأْطِئُ لِی مَرَّةً فَأَنْظُرُ إِلَى آخِرِهِ) ... وَفِی هَذَا الْحَدِیثِ دَلِیلٌ لحصول ضبط الصبی وتمییزه وهو بن اربع سنین فان بن الزُّبَیْرِ وُلِدَ عَامَ الْهِجْرَةِ فِی الْمَدِینَةِ وَکَانَ الْخَنْدَقُ سَنَةَ أَرْبَعٍ مِنَ الْهِجْرَةِ عَلَى الصَّحِیحِ فَیَکُونُ لَهُ فِی وَقْتِ ضَبْطِهِ لِهَذِهِ الْقَضِیَّةِ دُونَ أَرْبَعِ سِنِینَ وَفِی هَذَا رَدٌّ عَلَى مَا قَالَهُ جُمْهُورُ الْمُحَدِّثِینَ أَنَّهُ لَا یَصِحُّ سَمَاعُ الصَّبِیِّ حَتَّى یَبْلُغَ خَمْسَ سِنِینَ وَالصَّوَابُ صحته متى حصل التمییز وان کان بن أَرْبَعٍ أَوْ دُونَهَا
شرح النووی على مسلم، المؤلف: أبو زکریا محیی الدین یحیى بن شرف النووی (المتوفى: 676هـ)، الناشر: دار إحیاء التراث العربی – بیروت، الطبعة: الثانیة، 1392 (15/ 189)
لذا وقتی حدیث عبد الله بن زبیر که سنش کمتر از چهار بوده است مورد قبول آقایان باشد چرا حدیث ابن عباس که بنابر نقلی سن او نزدیک پانزده بوده است مورد قبول واقع نمیشود؟! آیا این تناقض نیست؟
جالب است که موسی بن هارون حمال گفته است:
(قَالَ بِهِ) مُوسى بنُ هارونَ (الحمَّالُ) بالمهملةِ - جواباً لمَنْ سألَهُ: متى یُسَمِّعُ للصبیِّ؟ فَقَالَ: إذَا فرَّقَ بَیْن البقرةِ، والحمارِ. وَفِی روایةٍ: بَیْن البقرةِ والدَّابةِ.
فتح الباقی بشرح ألفیة العراقی، المؤلف: زین الدین أبی یحیى زکریا بن محمد بن زکریا الأنصاری السنیکی (ت 926 هـ)، الناشر: دار الکتب العلمیة، الطبعة: الطبعة الأولى، 1422هـ / 2002م (1/ 358)
فتح المغیث بشرح ألفیة الحدیث، المؤلف: شمس الدین أبو الخیر محمد بن عبد الرحمن بن محمد بن أبی بکر بن عثمان بن محمد السخاوی (المتوفى: 902هـ)، الناشر: مکتبة السنة – مصر، الطبعة: الأولى، 1424هـ / 2003م (2/ 153)
